Beşiktaş taraftarıyla yıldızı bir türlü barışmayan Valerien Ismael’in dibe vurduğu
karşılaşma oldu Hatayspor maçı. Henüz 31.saniyede atılan gol sonrası, maça
adeta skor bonusuyla başlayan Beşiktaş, 95 dakikalık maçın her saniyesinde biraz
daha geriye gitti. Hakem Kadir Sağlam bitiş düdüğünü çaldığında, skor tabelasında
Hatayspor’un 2-1’lik üstünlüğü göze çarpıyordu.
Nedenleri, nasılları elbette konuşmak lazım ama ondan önce şu tespiti
yapmamız elzem; Valerien Ismael’in kritiklere teslim olup 3-4-3’ten attığı geri adım,
yavaş yavaş onu eritmeye başlayan ilk adımdı aynı zamanda. Aldığı her eleştiri
sonrası biraz daha bocalayan Fransız teknik adam, gelinen noktada eğitimini de
bildiklerini de unutmuş gözüküyor. İşin kötüsü ilk defa bu maçta olmak üzere ben
oyuncu grubunun da hocalarıyla bağlarını koparmaya başladığını gördüm. En
azından mental anlamda. Lig başlayalı onbir hafta oldu. Beşiktaş; 3-4-3, 3-4-1-2, 4-
3-3, 4-2-3-1 ve 4-4-2 sistemlerini ayrı maçlarda ayrı şekillerde oynamaya çalıştı. Bu
sistemlerden bazılarını maç içinde birbirlerine yedirmeyi denedi. Çorbaya dönen bu
işin zararı hem hocaya hem takıma oldu. Bu saatten sonra Valerien Ismael’in
vedası an meselesi gibi görünüyor. Ismael, kendisini ispat için inat edecek mi?
Beşiktaş yönetimi camiadan yükselen uğultulara kulak tıkayıp, kayıpları tolere
edecek mi? Geçtiğimiz hafta “Çanlar kimin için çalıyor?” başlıklı maç yazımızın
sonunda, “Sabredilirse, kesin olmamakla birlikte Süper Lig için iyi ve başarılı bir
hocaya evrilebilir. Bunun için gereken sabır Beşiktaş’ta veya Türkiye’deki diğer
büyük kulüplerde var mı? Elbette yok. Açıkçası kulüplerimizde başarısız sezonları
tolere edecek maddi güç de yok.” yazmıştık. Mevcut tabloda hesabı ödeyecek kişi
Valerien Ismael olacak gibi.
Beşiktaş, Hatayspor maçında istatistiksel olarak rakibini ezdi, geçti. Süper Lig’in
11 haftalık toplam istatistiklerine göz attığımızda da birçok alanda siyah-beyazlıların
ilk üç takım arasında olduğunu görüyoruz. Ancak bu istatistikleri 105’e 68 yeşil
zemine yansıttığımızda ortaya çıkan tablo ve alınan sonuçlar kağıt üzerindeki ile
taban tabana zıt. Mesela siyah-beyazlılar ligde kalesine en az isabetli şut attıran
takımken, kalesine gelen şutların gol olma oranı da en yüksek takım. Burada
bireysel kaleci performansından bahsedebiliriz. Öte yandan gol beklentisi en
yüksek üç takımdan biri olan Beşiktaş’ın, Weghorst, Muleka, Cenk Tosun gibi
kalburüstü golcülerine rağmen 11 maçta 20 gol atabilmiş olmasını neye
bağlayacağız? Ligde ortalamanın üstünde gol beklentisi üretip kalesine en az şut
attıran takımın, 11 hafta sonunda averajının +6 olması ve maç başı puanının
1.72’de kalması bir şeylerin ters gittiğini apaçık gösteriyor. Daha önceki yazılarımda
Valerien Ismael’in yavaş seyreden bir öğrenme sürecinde olduğunu yazmıştım
ancak oyuncularla teknik adam arasındaki bağların kopması durumunda yaşanacak
hızlı çöküşe malesef kimse engel olamaz. Bakın, Josef maç sonu demecinde,
“Utanmamız gereken bir mağlubiyet. Beşiktaş’ın büyüklüğünün farkına varılması
lazım” diyerek, mektubu adresine gönderdi. Alıp okuyan olur mu, bilinmez.
Açıkçası; bugünkü maça dair sistemden, dizilişten hücum-savunma
dengesinden, kanat organizasyonlarından falan bahsetmek abes olacaktı. Bu
nedenle meselenin özüne dair bir şeyler yazmak bana çok daha mantıklı geldi.
Hafta içi neler olur, neler yaşanır bilemiyorum ama bunca yıldır takip ettiğim
ligimizin ve Beşiktaş’ın dinamiklerine dayanarak şunu söyleyebilirim ki, bu
yara/yama artık dikiş tutmaz. Siyah-beyazlı yönetim beklenen değişimi ne kadar
çabuk ve ne kadar az zararla yapabilirse, takımın ve camianın o kadar faydasına
olacak. Yaklaşan Galatasaray derbisi bu anlamda katalizör görevi görebilir. Hoş, o
maç kazanılsa bile siyah-beyazlıların takım içi bütünlüğü sağlayıp şampiyonluk
yarışına ortak olmaları çok mümkün gözükmüyor. Vakit, inisiyatif kullanma vakti.
